ای بر روشهای اصلاح سطح :
همواره اصلاح سطح منسوجات مد نظر بوده است و از اصلاح  سطح برای تغییر ترکیبات و یا تغییر ساختار خواص الیاف استفاده می شود. هدف از اصلاح میتواند موارد زیر باشد:

• بدست آوردن خواص جدید

• تاثیر گذاری روی بعضی خواص مطلوب

• از بین بردن خواص منفی ، مانند کاهش نپ و افزایش ظرفیت جذب رنگ ، مواد شیمیایی و آب .

مشکل اساسی این است که یک اصلاح ایده آل که همه ی خواص منفی را از بین برده و خواص مثبت را جایگزین کند ، وجود ندارد. به همین دلیل است که روش های اصلاح سطحی مختلفی وجود دارد. با وجود تعدد روش های اصلاح سطح هنوز طبقه بندی خاصی برای آنها مشخص نگردیده است.بعضی محققین آنها را به دو گروه تقسیم کرده اند یک دسته آنهایی که ترکیب شیمیایی الیاف را تغییر می دهند (اصلاح

 شیمیایی) و دیگر آنهایی که ساختار الیاف را تغییر می دهند و به (اصلاح فیزیکی) معروف هستند [8] .

1-2-1 پلاسما:
1-2-1-1 تاریخچه پلاسما:
در سال 1923 میلادی لانگ میور (Long Muir) و تنگس (Tonx) دو فیزیكدان آمریكایی اعلام        نمودند كه پلاسمای گازی است كه اكثر اتمها یا مولكولهای آن یونیزه شده باشد.اصولاً پلاسما یك حالت ماده از درجه حرارت 1000 به بالا می باشد و این همان حالتی از ماده است كه اكثر اجرام سماوی مانند خورشید از آن تشكیل شده اند. پلاسما فراوان ترین حالت ماده در جهان است و اصولاً اجرام سماوی را كه منبع حرارت هستند، توده های متراكم پلاسمایی نامیده اند. طبقه فوقانی جو نیز از پلاسما تشكیل شده، به همین خاطر آن را یونوسفر می نامند] 9[.
 در تعاریف علمی، پلاسما گاز یونیزه شده ای است كه قسمت های زیادی از اتمهای آن یك یا چند الكترون خود را از دست داده باشند و به یونهای مثبت تبدیل شوند. محیط پلاسما شامل الكترونهای آزاد، رادیكال ها، یونها ، تشعشعات ماوراء بنفش ، مادون قرمز و تعداد زیادی اجزای برانگیخته مختلف می باشد ]10[.
پلاسما حالت خاصی از ماده است چرا که خواص یکنواخت و منحصر به فردی دارد. یونیزه شدن یا واژه (Ionized) اشاره به وجود یک یا چند الکترون آزاد دارد که با اتم و مولکول ها پیوند برقرارنمی کنند.و همین سبب می شود که پلاسما را از لحاظ الکتریکی هادی بدانیم. پلاسما با حرارت دادن و یا یونیزه کردن گاز توسط جدا کردن الکترون ها از اتمهای خنثی ایجاد می شود. در گاز معمولی هر اتم شامل تعداد مساوی از شارژ مثبت و منفی میباشد . بارهای مثبت در هسته توسط الکترونهایی با بار منفی احاطه شده و هر اتم از لحاظ الکتریکی خنثی است . یک گاز وقتی پلاسما می شود که با اعمال یک حرارت افزوده و یا دیگر انرژی ها ، تعدادی از اتم های آن ، بعضی یا تمام الکترون های خود را رها کنند. برای جداسازی الکترون از اتمهای خنثی و تشکیل پلاسما انرژی لازم است که این انرژی می تواند از منابع مختلف مانند حرارتی ، الکتریکی ، نوری (فرابنفش ، نور مرئی یا لیزر) باشد. پلاسما توسط میدانهای مغناطیسی و الکتریکی شتاب داده و کنترل می شود [11] .
1-2-2 مكانیزم عملیات پلاسما
 در یك راكتور پلاسما واكنشهای شیمیایی به دو دسته واكنش همگن و غیر همگن، تقسیم می گردد.         واكنش های غیر همگن بین ذرات پلاسما و سطح جامد كه در حال غوطه وری یا تماس با پلاسما هستند انجام می شود ولی واكنش های همگن بین ذرات در فاز گازی اتفاق می افتد كه به عنوان نتیجه ای از برخورد غیر الاستیك بین الكترون ها و ذرات سنگین و یا بین تركیبات ذرات سنگین اتفاق می افتد. میدان مغناطیسی خارجی، انرژی الكترون ها را تأمین می كند و الكترون ها نیز آن را به گاز منتقل می كنند تا پلاسما را تحریك و نگهداری نماید [9] .
عوامل فعال در محفظه پلاسما روی زمینه واكنش می دهند و بسته به پارامترهای مورد استفاده، ممكن است باعث تمییز كردن، تغییر سطح یا پوشش دادن سطح شوند [12] .اصلاح سطح پلیمرها می تواند از چهار طریق مكانیزم خوردگی (ablation) ، ایجاد اتصالات عرضی (cross linking) ، فعال سازی (activation) و پوشش (deposition) صورت گیرد [12] .