:

پلیمریزاسیون اتیلن در حضور کاتالیزور فیلیپس و در فاز دوغابی با موفقیت انجام گرفت. در ادامة کار، تأثیر برخی از پارامترهای مؤثر در پلیمریزاسیون اعم از اثر تری‌آلکیل آلومینیم، اثر کومونومر 1- هگزن، اثر هیدروژن و همچنین اثر جایگزینی حلال مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات در اکتیویتة کاتالیست، میزان تولید محصول و همچنین آنالیز برخی از مهم‌ترین خصوصیات محصولات بدست آمده نظیر تعیین سرعت جریان مذاب، تعیین دانسیتة حالت مذاب و دانسیتة توده‌ای و همچنین آنالیز اندازة ذرات، این تأثیرات را به خوبی نشان می‌دهد.

واژه‌های کلیدی: پلیمریزاسیون اتیلن؛ کاتالیزور فیلیپس؛ فاز دوغابی

پیشگفتار:

پلی‌اتیلن خطی، متداول‌ترین نوع پلاستیک، حدود بیش از نیم قرن پیش بطور تصادفی در کمپانی فیلیپس پترولیوم تولید شد و مشخص گردید که اکسید کروم نشانده شده بر روی سیلیکا قابلیت پلیمریزاسیون α- اولفین‌ها را دارا می‌باشد. سیستم کاتالیستی مشابه در حالت اصلاح شده، امروزه توسط کمپانی‌های متعددی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بطوریکه مقادیر بسیار زیادی از پلی‌اتیلن با دانسیتة بالا و همچنین برخی از پلیمرهای با دانسیتة پایین توسط این سیستم تولید می‌گردند. امروزه نسل جدید این کاتالیزورها فعالیت بسیار بالایی داشته و محصولات پلیمری حاصل از آن‌ها جهت مصارف مدرن صنعتی با کاربردهای ویژه مورد استفاده قرار می‌گیرند.

علیرغم بیش از نیم قرن بررسی‌های جهانی و انتشار بیش از 700 مقاله، همچنان بحث‌های زیادی حول محور این کاتالیست‌ها وجود دارد. یکی از مشکلاتی که قدمت زیادی در زمینة توسعة این کاتالیست‌ها دارد، حالت‌های اکسیداسیون متعدد فلز کروم و تعداد کم سایت‌های فعال بر روی این نوع کاتالیست‌ها می‌باشد، که موجب شده است موانعی بر سر راه توسعة هرچه بیشتر این کاتالیزورها وجود داشته باشد.

نوشتة حاضر، با نگاهی صنعتی و بر پایة تجربیات تجاری دانشمندان کمپانی فیلیپس پترولیوم که مدت زمانی بالغ بر 60 سال را در داشتن امتیاز این کاتالیزورها پیشرو می‌باشند، نگارش شده است.