نانوتكنولوژی محدوده ای از تكنولوژی است كه در این محدوده انسان می تواند انواع تركیبات، آلیاژها، وسایل و ابزارها و بطوركلی، سیستم ها و سازه های گوناگون را در مقیاس اتمی و مولكولی و در ابعاد نانومتری (یك میلیاردم متر) طراحی كرده و به مرحله ساخت برساند. روش ساخت در اكثر موارد، به صورت جابجا نمودن اتم ها و مولكول ها و قرار دادن آنها در موقعیت های مناسب می باشد [1].

1-2) تاریخچه ی نانوتكنولوژی

استفاده از نانوتكنولوژی توسط انسان بر خلاف تصور عمومی دارای سابقه طولانی است. در این رابطه شواهدی مبنی بر نانوساختاری بودن

 رنگ آبی به كــاربرده شده توسط قوم مایا وجود دارد. پس از آن رومی ها از این مواد در ساخت جام هایی با رنگ های زنده استفاده كردند. به این صورت كه آن ها از ذرات طلا برای رنگ آمیزی این جام ها بهره گرفتند. نمونه ای از این جام ها كه برای اولین بار كشف شد جام لیكورگوس می باشد كه متعلق به قرن چهارم قبل از میلاد بوده و دارای ذرات نانومتری طلا و نقره است كه در هنگام قرار گرفتن در نورهای مختلف رنگ های گوناگون را از خود نشان می دهد.

با این وجود داستان علمی نانوتكنولوژی چیز دیگری است. یكی از اولین گزارش های علمی در این رابطه، گزارش ساخت كلوئید ذرات طلا در سال 1857 توسط مایكل فارادی می باشد. بعدها از كربن سیاه به عنوان یك ماده افزودنی برای رنگ كردن و استحكام بخشیدن به لاستیك استفاده شد. استفاده از كاتالیزورهای با ساختار نانومتری از 70 سال پیش آغاز شد [1].

در سال 1991 دانشمندی ژاپنی به نام سومیو ایجیما[1] به طور اتفاقی، ساختاری از كربن را كشف و تولید كرد. كه با توجه به شكل آن، محصول مربوطه را نانولوله كربنی نامید. در یك نانولوله كربنی، اتم های كربن در ساختاری استوانه ای آرایش یافته اند. آرایش اتم های كربن در دیواره این ساختار استوانه ای، مشابه آرایش اتم های كربن در صفحه گرافیت است. وقتی یك لایه گرافیت پیچیده شود، نانولوله كربنی تشكیل می شود. در واقع نانولوله كربنی، گرافیتی است كه در مقیاس نانو و به شكل لوله درآمده است [2].

1-1) روش های سنتز ایندولنین ها

ایندولین ها در فارماکولوژی از ترکیبات مهمی بشمار می آیند که از نظر بیولوژیکی فعال بوده و مؤثر بر سیستم اعصاب مرکزی می باشند. با توجه به تشابه و نزدیکی ایندولنین ها به ایندول ها و نقش گسترده ایندول ها  در دارو سازی به نظر می- رسد افق روشنی پیش روی ایندولنین ها از زمینه داروسازی باشد. همچنین حلقه ایندولین برای شیمیدانان از ارزش زیادی برخوردار می باشد زیرا کلید خوبی جهت سنتز انواع مواد آلی می باشد.

نظریه عمومی مکانیسم فیشر

 حلقوی شدن آریل هیدرازون ها به مشتقات ایندول در حضور اسید،  توسط فیشر]1[ در سال 1883 کشف شد که امروزه روش عمومی سنتز اغلب ایندول ها و ایندولنین ها میباشد  که یکی از متنوع ترین و وسیع ترین واکنش ها در شیمی آلی است. همراه با کاربرد های سنتزی متعدد این واکنش یافتن مکانیسم آن بسیار مورد توجه است،تا اینکه مکانیسم عمومی پذیرفته شده برای سنتز فیشر ایندول توسط رابینسون پیشنهاد شد ]2] ,[3[  و توسط آلن و ویلسون ]4[ ، کارلین و فیشر]5[ آربوزو و کیتایف ]6 [و ساوارو]7[ کامل گردید. به نظر می رسد جزئیات واکنش به شرایط واکنش و ماهیت هیدرازون بستگی دارد، بنابراین اینکه یک مکانیسم قطعی روی کل واکنش اجرا می شود مورد تردید است.در واقع مطالعات متعددی انجام شده و تایید شده است که مکانیسم در شرایط متفاوت تغییر می کند . برای مثال در بسیاری از واکنش های ایندولیزه کردن احساس می شود که تشکیل ان – هیدرازین یا نوآرایی ]3و3[ تعیین کننده سرعت می باشد.اگر چه داگلاس به وسیله N15 وC 13 ساخته شدن حد واسط ایمین را بعد از نوآرایی ]3و3[ در نوع خاصی که استخلاف نیتروژن یک گروه آسیل بود

 مشاهده کرد. از آنجایی که آمید تشکیل شده بعد از نوآرایی یک نوکلئوفیل ضعیفی است بنابراین بسته شدن حلقه پنج عضوی تعیین کننده سرعت خواهد شد.

مطابق مکانیسم رابینسون، واکنش از طریق مراحل اصلی زیر انجام می شود(شمای1-1).

1-توتومری هیدرازون (I) به ان- هیدرازون(II)

2-تشکیل پیوند کربن- کربن (III←II)

3-حلقوی شدن همراه با حذف آمونیاک و تشکیل ساختمان ایندول

شمای 1-1

سنتزایندولین و مشتقات آن مهم ترین مرحله این واکنش تشکیل پیوند کربن- کربن (II)←(III) می باشد که از حمله الکتروفیلی درون مولکولی جزء انامین ایجاد می شود ]8– 11 [مطالعات بیشتر نشان داده است که در سنتز فیشر در صورتی که از اسیدهای قوی مانند HCl،  H2SO4 و PPA (پلی فسفریک اسید ) استفاده شود ]12[ مخلوطی از ایندول(2) و ایندولنین (3) حاصل می شود که ایندول محصول ارجح است و در صورتی که از اسید های ضعیف مانند اسید استیک استفاده شود، تنها ایندولنین محصول واکنش خواهد بود. (شمای 1-2)

شمای 1-2

دو تئوری برای تغییر ناحیه گزینی ارائه شده است.لایل واسکارلوس  پیشنهاد کرده اند که برهم کنش فضایی در حالت گذار (TS) ،ناحیه گزینی حاصل از واکنش را کنترل می کند. با کاتالیست های کوچک  از قبیل پروتون ، بر هم کنش های فضایی حداقل در TS منجر به حلقه زایی از ان – هیدرازین با ممانعت کمتر می شود. با کاتالیست های بزرگتر مانند اسید لوئیس ، ممانعت فضایی مانع حلقه زایی از ان – هیدرازین با ممانعت کمتر می شود .بنابراین حلقه زایی برای ایجاد پایداری ترمودینامیکی ، از ان- هیدرازین شاخه دار شده اتفاق می افتد. این پیشنهاد نمی تواند تفاوت ها در ناحیه گزینی مشاهده شده را وقتی غلظت اسید متفاوت است توضیح دهد ]13[.

یک پیشنهاد دیگر توسط پالمر و مک اینتایر ارائه شده است. دراین تئوری پیشنهاد شد که مونو پروتونه کردن (پروتونه کردن هیدروژن ایمین ) در اسید رقیق اتفاق می افتد و دی پروتونه کردن (پروتونه کردن روی دو نیتروژن) در اسیدهای قوی رخ می دهد.بر اساس این تئوری  در اسید ضعیف تشکیل ان – هیدرازین مرحله تعیین کننده سرعت است. این مساله منجر به تشکیل یک TS مشابه محصول واکنش E1 می شود که محصول ان – هیدرازین دارای بند دوگانه با استخلاف زیاد تشکیل خواهد شد. از سوی دیگر ، دی پروتونه کردن در محلول های با اسیدیته بالا منجر به تشکیل هیدرازینی که بیشتر مشابه محصول واکنش E2 است خواهد شد و بنابراین ان – هیدرازین دارای بند دوگانه با استخلاف کمتر تشکیل می شود]14,[ ]15[

(شمای1-3).

شمای1-3

در حضور EtOH-HCl و در دمای 110 درجه سانتی گراد، ایندولنین زیر با راندمان 26% سنتز می شود ]16[ (شمای 1-4).

شمای 1-4

مطالعات بعدی نشان داد که برای بالاتر بودن درصد ایندولنین (3) بهره گیری از اسید استیک به عنوان یک اسید ضعیف و حجیم به خوبی جواب می دهد (شمای 1-5).

شمای1-5

تصمیم گیری بهینه برای سرمایه گذاری در واحدهای تجاری به بیان بهتر تخصیص صحیح منابع كمیاب در جامعه مستلزم وجود اطلاعات مالی شفاف است. (Michael A. Goldstein 2006)

نبود اطلاعات شفاف باعث تصمیم گیری های نامطلوب و در نتیجه اتلاف منابع اقتصادی، تخریب بازارهای سرمایه و در نهایت عقب ماندگی و فقر اقتصادی و كاهش رفاه عمومی می شود.  در این راستا این پرسش مطرح می شود كه آیا شفافیت سود حسابداری كه اصلی ترین معیار كمی اطلاعات مالی است منجر به ترغیب بیشتر افراد در داد و ستد سهام و در نتیجه پائین آمدن ریسك نقد شوندگی سهام می گردد یا خیر، به بیان ساده تر آیا این ادعا كه شفافیت سود اطمینان خاطری برای سرمایه گذاران و در نتیجه مشوقی جهت انجام معاملات بیشتر، ماندن در بازار و یا ورود سرمایه گذاران بالقوه در بازار است،كه از پارامترهای كاهش ریسك نقدشوندگی هستند از صحت كافی برخوردار است یا خیر؟ از سوی دیگر سرمایه گذاران با دانستن میزان سودمندی اطلاعات شفاف و آگاهی از شفافیت سود گزارش شده، با اطمینان بیشتری مبادرت به تعیین قیمت سهام، چه توسط خود و چه توسط تحلیل گران خود می كنند. هر چه بازارها توسعه یابند، ابزارهای

 جدیدتری برای پاسخگویی به نیازهای سرما یه گذاران تعریف میشوند. سرمایه گذاران در صورتی دارایی با ریسك بالاتر را میپذیرند كه بازده بالاتری را عاید آنها سازد و لذا یكی از عوامل مؤثر بر ریسك دارایی قابلیت نقدشوندگی آن است. هر چه نقدشوندگی كمتر باشد، سهم جذابیت كمتری پیدا میكند. تحقیقات اخیر بر نگرش سرمایه گذاران در مورد نقدشوندگی و این كه آیا نقدشوندگی نماینده فاكتور ریسك سیستماتیك است یا خیر، تمركز دارند و در پی بهترین تعریف از نسبت عدمنقدشوندگی هستند. در این رابطه آمیهود(2002) نسبت عدم نقدشوندگی را به صورت نسبت قدر مطلق بازده روزانه سهام به حجم معامله آن سهم در همان روز تعریف كرده است. یكی دیگر از مواردی كه اخیر اً مدنظر قرار گرفته ، میزان سهام شناور شركت است . سهام شناور آزاد درصدی از سهام یك شركت است كه برای معامله دربازار سهام در دسترس سرمایه گذاران بوده ، بدون هیچ گونه محدودیتی قابل معامله باشد(Omri,2003). ویل سهام شناور آزاد را به عنوان سهمی از سرمایه موجود برای فروش در بازارتعریف و از آن را به عنوان معیار نقدشوندگی استفاده می كند(Zhang,2007).حال این پرسش مطرح می شود كه آیا این گفته در بازار ایران از مقبولیت برخوردار است یا خیر؟(Long et.al 2011) و آیا میزان شفافیت سود حسابداری بر ریسک نقدشوندگی سهام در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر دارد یا خیر ؟

برخورداری از فضا، امكانات و سرانه‌های فرهنگی، تفریحی و ورزشی از جمله حقوق شهروندی به‌شمار رفته و در عصری كه از آن تحت عنوان “تمدن فراغت” نام برده می‌شود برنامه‌ریزی به منظور بهینه‌سازی نحوه گذران اوقات فراغت گروه‌ها و قشرهای مختلف مردم امری ضروری و اجتناب ناپذیر محسوب می‌گردد.

برنامه‌ریزی جهت برخورداری و بهبود بخشیدن به شاخص‌ها و سرانه‌های فرهنگی، تفریحی و ورزشی و بهینه سازی نحوه گذران اوقات فراغت مستلزم شناخت وضع موجود امكانات و سرانه های فرهنگی، تفریحی و ورزشی در هر محله و نیازسنجی و تعیین نیازهای فرهنگی، تفریحی و ورزشی محله‌های مختلف می‌باشد.

سنجش نیازهای گروه هدف كه معمولاً از آن تحت عنوان  نیازسنجی[1]، یاد می‌شود یكی از نخستین مراحل در روند برنامه‌ریزی به شمار رفته و فرآیندی است كه فاصله و شكاف بین “وضع موجود” و “وضع مطلوب” را شناسایی نموده و سپس در قالب نیازها اولویت بندی می‌كند. در فرآیند نیازسنجی و تعیین نیازها كلیه گروه‌های ذی‌نفع مشاركت نموده و “برنامه ریزی از پایین به بالا” از قوه به فعل در آمده و جامه عمل می‌پوشد.

بدین ترتیب روی آوری سازمان‌های دست اندركار تهیه و اجرای طرح‌های توسعه شهری به نیازسنجی و تعیین نیازهای مردم نخستین گام در جهت جلب مشاركت مردمی و دگرگونی در رویكرد برنامه‌ریزی از “برنامه‌ریزی برای مردم” به “برنامه‌ریزی با مردم” و به بیان ساده‌تر توجه به مهمترین عنصر توسعه یعنی انسان در فرآیند تهیه و اجرای طرح‌های توسعه شهری به شمار می‌رود. به همین سبب در ادبیات جدید توسعه با توجه به اهمیت نقش مردم در جامعه از “مردم” به عنوان ثروت واقعی جامعه یاد شده و اصطلاح تخصصی “توسعه از پایین به بالا” نیز ناظر به نقش مشاركتی مردم در فرآیند توسعه می‌باشد.

تجربه‌های جهانی نشان می‌دهد كه از 1980 میلادی به بعد در برنامه‌های توسعه و همچنین توسعه شهری توجه فزاینده‌ای به رویكرد مشاركتی[2]، صورت گرفته تا جایی كه در حال حاضر مشاركت شهری رمز موفقیت طرح‌های توسعه شهری و یكی از معیارهای عملكرد مدیریت شهری و اركان آن (شهرداری‌ها و شورای شهر) به شمار می‌رود.

عمده‌ترین نتایج و پی‌آمدهای مشاركت شهری عبارتند از:

– آگاهی مردم از مهارت‌ها و توانایی‌های خود

– تقویت حس اعتماد و اطمینان نسبت به مدیران شهری

– تقویت حس همكاری میان شهروندان و مدیران شهری

– بروز خلاقیت‌های شهروندان و ارائه طرح‌ها و پیشنهادات

– احساس تعلق بیشتر به جامعه شهری

مشاركت شهری برای نظام مدیریت شهری و توسعه شهری كاركردهای گوناگونی دارد كه از جمله این كاركردها می‌توان به افزایش دسترسی به اطلاعات شهری، تعیین اولویت‌ها و نیازهای شهروندان و كوشش‌های جمعی برای اجرای طرح‌های توسعه می‌باشد.

مشاركت شهری در اجرای طرح‌های توسعه دارای چندین سطح گوناگون است. “راجر” حداقل به شش سطح اشاره كرده است:

1- مشاركت خودجوش (حضور خودجوش مردم)

2- مشاركت شهری فعال (همكاری مردم و مجریان پروژه)

3- مشاركت منفعل شهری (حضور فیزیكی صرف مردم)

4- مشاركت شهری كاركردی (قرار گرفتن مردم در جریان پروژه‌ها)

5- مشاركت شهری موثر (حضور مردم در نهادها بدون حق رأی)

6- مشاركت شهری مشورتی (مشاوره دادن به مجریان پروژه)

رویكرد محله‌گرایی كه یكی از مهمترین هدف‌های آن تقویت فرهنگ مشاركت اجتماعی در سطح محله، شركت دادن مردم محل در روند تصمیم‌گیری، تهیه، اجرا و بهره‌برداری از طرح‌های توسعه محله‌ای و “واگذاری كار مردم محله به ساكنین آن” است موجب شده است تا “نیازهای مردم” و “امكانات شهرداری” در سطح محله با هم تلاقی كرده و نیازهای محله به وسیله شورایاری‌ها كه مهمترین مرجع تشخیص نیازهای محله به حساب آمده و با مشاركت ساكنین محله تعیین شده و به شهرداری ارائه گردد تا براساس نیازهای واقعی محله‌ها طرح‌های توسعه محله‌ای تهیه، اجرا و مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

اطلاعات موجود از آن حكایت دارد كه در گذشته بسیاری از طرح‌های توسعه محله‌ای بدون انجام پروژه‌های نیازسنجی و مشاركت صاحبنظران و ساكنین محله در تعیین نیازهای محله، تهیه و به مورد اجرا گذاشته شده و نتیجه حاصله از آن موازی كاری، ایجاد فرصت‌های دسترسی ناعادلانه به امكانات و فضاهای اجتماعی، فرهنگی در سطح محله‌های مختلف و بالاخره تهیه و اجرای طرح‌های توسعه ناسازگار با مقتضیات و ملاحظات فرهنگی- اجتماعی محله بوده كه معمولاً مورد استقبال ساكنین محله قرار نمی‌گرفت.

با توجه به آنچه كه گفته شد و به منظور پرهیز از موازی كاری، نابرابری محلات از حیث دسترسی به امكانات و تهیه و اجرای طرح‌های توسعه مورد نیاز و سازگار با ساختار اجتماع- فرهنگی محله، با همکاری معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه یك و در راستای دستیابی به وضع مطلوب در شاخص‌های توسعه اجتماعی و فرهنگی و افزایش سرانه‌های فرهنگی، ورزشی و تفریحی در محله‌های تحت پوشش خود به نیازسنجی روی آورده تا با بهره‌گیری از نتایج و یافته‌های حاصل از آن طرح‌های توسعه اجتماعی- فرهنگی را در محله‌های قلمرو فعالیت خود تهیه و اجرا نماید.

2-1- سوالات و فرضیات تحقیق

1- آیا امکانات و سرانه های شهری در محدوده مورد مطالعه با استاندارهای رایج همخوانی دارد؟

به نظر میرسد امکانات و سرانه های شهری در محدوده مورد مطالعه با استاندارهای رایج همخوانی نداشته و نیازمند تقویت و افزایش سرانه ای موجود با سرانه های استاندارد میباشد.

2- آیا با مشارکت دادن مردم در مدیریت محلات می توان در بهبود اداره محله موثر باشد؟

– به نظر میرسد مشارکت دادن مردم در مدیریت محلات می تواند در بهبود اداره محله موثر بوده و مردم نیز خود را به نوعی متولی انجام این امور دانسته و بصورت آگاهانه در  روند تصمیم گیریهای شهری موثر خواهند بود.

3-1- ضرورت و اهمیت بررسی

توسعه اجتماعی- فرهنگی در سطح محله مستلزم شناخت وضع موجود شاخص‌های توسعه و بهره‌گیری از قابلیت‌های بالقوه و پتانسیل‌های بالفعل به منظور دستیابی به وضع مطلوب و بهبود بخشیدن به شاخص‌های توسعه اجتماعی- فرهنگی بوده و این هدف هنگامی تحقق می‌یابد كه نیازهای اجتماعی- فرهنگی واقعی محله از طریق مراجع تشخیص نیازهای محله (شورایاران و ساكنین محله) تعیین و به معاونت اجتماعی، فرهنگی شهرداری ارائه شده و بر اساس یافته‌ها و دستاوردهای حاصله از نیازسنجی، طرح‌های توسعه اجتماعی- فرهنگی محله تهیه و به مرحله اجرا درآیند.

1  Needs Assessment

2 Participatori Approach

اگرچه صنایع غذایی مانند بسیاری از علوم دیگر با روش های سنتی شروع شد اما امروزه این صنایع نه تنها علمی پیچیده به شمار می رود بلكه در پیشرفت علوم وابسته نقش بسیار مهمی دارد و این واقعیت روشن می شود كه در صنایع غذایی دیگر نمی توان متكی به تجربیات سنتی بود بلكه باید با بهره گیری هرچه بیشتر این سنت ها با استفاده از متخصصین در زمینه های علمی مختلف یك واحد موفق وپیشرفته را تشكیل داد. كمتر از دو قرن است كه تهیه و توزیع غذا به صورت تجاری وبه تدریج به صورت نوین امروز در آمده است تا جائیكه هر نوع فرآورده یا محصول در هر فصلی قابل خرید گشته است ولی از آنجا كه غذا ماده ای فاسد شدنی است روش های متفاوتی برای نگهداری طولانی مدت از مواد غذایی بوجود آمده است. میوه ها وسبزی ها محصولات كشاورزی هستند كه غنی از ویتامین ها می باشند و دارای غلظت بالای رطوبت و چربی پایین هستند و به خاطر حضور رطوبت زیاد سرعت فاسد شدن بالای دارند. اگرچه تولید میوه ها وسبزی ها در جهان افزایش داشته ولی این افزایش تولید متناسب با رشد جمعیت نبوده و پاسخگوی نیاز جمعیت نمی باشد. هدر رفتن میوه ها وسبزی ها به علت فعالیت بیولوژیكی و بیوشیمیایی محصولات تازه ، قرار گرفتن در شرایط نامساعد انبار سازی ، جابجایی و بازار های فقیر خارجی می باشد.بطوریكه برآورد می شود كه 25% از سبزیجات در دوره ای كه حداكثر تولید وجود دارد به هدر می روند. و بر اساس اطلاعات و

 آمار داده شده در ایران به علت نبود امكانات كافی جهت نگهداری یك سوم تولید میوه ها وسبزی ها ازبین می رود. با كم كردن محتوای رطوبت در میوه ها وسبزی ها  كه باعث كاهش فعالیت میكروارگانیسم ها و قارچ ها می شود می توان از فسادشان جلوگیری كرد. فعالیت های میكروبی زمانیكه محتوای رطوبت محصول بالای 10% باشد در حداكثر قرار دارد بطوریكه محتوای رطوبت بالای db))13/4% و یا (wb)4% برای سبزی ها میتواند باعث فساد گردد. به همین منظور برای نگهداری محصولات كشاورزی و انبار كردن آنها باید رطوبت را كاهش داده و در واقع آنها را خشك كنیم        (تا رطوبت حدود 5%) تا از حمله و فساد توسط فعالیت های میكروارگانیسم ها و قارچ ها جلوگیری كنیم. خشك كردن محصولات كشاورزی مخصوصا سبزیجات یكی از قدیمی ترین روش ها برای نگهداری غذاهاست كه بشر می شناسد. در واقع خشك كردن جدا كردن رطوبت از محصولات تا زمانیست كه از فساد دور شوند و ارزش غذایی آنها نیز حفظ گردد.یکی از مهمترین تغییرات فیزیکی که طی فرایند خشک کردن در مواد غذایی ایجاد می شود کاهش حجم آن است از دست دادن آب و گرم شدن باعث ایجاد تنش در ساختار سلولی مواد غذایی می گردد که نتیجه ی آن تغییرات شکل و کاهش ابعاد آن است. بطوریکه تغییر شکل و کاهش حجم در اکثر موارد یکی از ویژگی های منفی در نظر مصرف کننده بشمار می آید.مواد غذایی که تحت شرایط بهینه خشک می شوند صدمه ی کمتری متحمل شده و سریع تر و کامل تر جذب آب می کنند. خشک کردن خصوصیات سطحی ماده غذایی را تغییر می دهد. همانطور که اشاره شد اغلب محصولات کشاورزی فسادپذیرند بنابراین بایستی سریعأ مصرف شوند یا اینکه برای مصارف بعدی تحت شرایط کنترل شده فرآوری و نگهداری گردد که خشک کردن یکی از روش های مطلوب نگهداری است.

محصولات به روش های مستقیم ویا سنتی (باانرژی خورشیدی) و روش های غیر مستقیم (روشهای صنعتی و دستگاهی) خشك می شوند

مقایسه خشک کردن به روش صنعتی و سنتی

1-روش‌های سنتی خشک کردن بر کیفیت محصول تاثیرات منفی می‌ گذارد، مانند افزایش چروکیدگی بافت، سخت شدن سطح محصول، تغییرات نامطلوب در رنگ، عطر، ‌طعم، وکاهش ارزش غذایی آن.

2-در خشک کردن مواد غذایی به روش صنعتی می توان آب و هوای محیط خشک کن را کنترل کرد ولی در خشک کردن آفتابی این عمل انجام نمی گیرد و آب و هوا غیر قابل کنترل است.

3-مواد غذایی خشک شده در خشک کن صنعتی نسبت به مواد غذایی خشک شده به وسیله ی آفتاب دارای کیفیت بهتری هستند.

4-برای انجام عملیات خشک کردن به روش صنعتی به محیط کمتری نیاز است ولی در خشک کردن به روش سنتی تقریبا محصول هر 8 تا 5/8 هکتار سطح زیر کشت به نیم هکتار زمین برای خشک کردن احتیاج دارد.

5-شرایط بهداشتی در کارخانه و داخل دستگاه های خشک کن قابل کنترل است ولی در مزرعه و در فضای باز احتمال آلوده شدن محصولات به گرد وغبار وایجاد آلودگی توسط حشرات و پرندگان وجود دارد.

6-خشک کردن صنعتی نسبت به خشک کردن سنتی هزینه ی بیشتری را در تولید محصولات به خود اختصاص می دهد با این همه به دلیل کیفیت بهتر مواد غذایی خشک شده به روش صنعتی دارای ارزش پولی بیشتری هستند.

7-هنگام خشک کردن مواد غذایی به وسیله ی نور خورشید بافت های این مواد در اثر تنفس مداوم کاهش می یابد که این عمل با کاهش مواد قندی به وسیله ی تخمیر توام است که کمتر از مواد قندی در مواد خشک شده با خشک کن صنعتی است.

8-تحت شرایط یکسان و مطلوب رنگ میوه های خشک شده با نور خورشید نسبت به رنگ میوه های خشک شده به روش صنعتی می تواند از کیفیت بهتری برخوردار باشند همچنین برخی از میوه های نارس در طول دوره ی خشک شدن با نور خورشید بطور آهسته و مداوم تغییر رنگ می دهند ولی این عمل در طول دوره خشک شدن به روش صنعتی رخ نمی دهد.

9-معمولأ هنگام پخت و عمل آوری کیفیت مواد غذایی خشک شده به روش صنعتی نسبت به مواد غذایی خشک شده با نور خورشید بالاتر است هرچند که محصولاتی چون گوشت حیوانات و ماهی که به روش سنتی خشک شده اند بیشتر مورد توجه قرار می گیرند.

10-خشک کردن مواد غذایی با نور خورشید هزینه ی کمتری را در بر می گیرد اما از نظر مدت زمان خشک شده و بالا بردن کیفیت مواد غذایی خشک شده به روش صنعتی با صرفه تر و مناسب تر است همچنین در بسیاری از کشورها که کشاورزی در سطح وسیعی از آن صورت می گیرد ولی دارای آب و هوای مساعدی نیستند خشک کردن به روش سنتی در سطح گسترده و مطلوب نمی تواند عملی باشد.

در این تحقیق اثر عوامل مختلف مثل دما ،نوع سبزی و نوع جابجایی هوا بر میزان ضریب انتقال جرم در فرایند خشک کردن سبزیجات توسط خشک کن آزمایشگاهی بررسی شد تا بتوان برای توسعه وکاربردی تر کردن روش های صنعتی خشک کردن تصمیم گیری بهتری داشت.