نگاهی به تاریخ زیست در روی كره زمین حاكی از این است كه بشر همواره در معرض انواع بلایای طبیعی بوده است. بخشی از این بلایا مربوط به عوامل و نوسانات اقلیمی می باشدف مانند خشكسالی ها كه در زمان های قدیم مختلف رخ داده و اثرات مهلكی بر جای گذاشته است.

آب، كه ركن اساسی توسعه پایدار است، مایه حیات بشری بوده و همانند بسیاری از نعمت های الهی ماهیت دوگانه خیر و شر در آن نهفته است. آب از طرفی عامل ایجاد سیل و در پی آن خرابی و خسارات مالی و جانی فراوانی می شود و از طرف دیگر كمبود آن (خشكسالی) باعث نابودی و تغییر اساسی در اكوسیستم ها می شود. توجه به مسئله پیشگیری و كاهش پیامدهای خشكسالی در توسعه مناطق، نیازمند برنامه ریزی و اجرای اقدامات پیشگیرانه است كه خود مستلزم بكارگیری دانش كافی در پیش بینی خشكسالی است.

خشكسالی به عنوان یكی از پدیده های محیطی شناخته شده و در واقع بخش جدایی ناپذیری از تغییرات اقلیمی است كه می تواند در هر منطقه جغرافیایی حادث شود و تأثیرات عمده ای بر آن منطقه بگذارد. این پدیده به لحاظ گستردگی، شدت، مدت و میزان آسیب رسانی به

 بخش های مختلف اقتصادی و اجتماعی، یكی از بزرگترین بلایای طبیعی محسوب می گردد كه سالانه در سراسر دنیا میلیاردها دلار خسارت را به بخش های مختلف اقتصادی و اجتماعی جوامع، به ویژه بخش كشاورزی وارد می كند.

از آنجائی كه كشور ما در سال های اخیر با خشكسالی مواجه بوده است، لذا تحقیقات در خصوص پایش همزمان و دقیق شرایط پویای خشكسالی جهت كاهش اثرات مخرب این بلایای اقلیمی حائز اهمیت است. در مطالعات پایش خشكسالی، به عبارتی ارزیابی ساده از سه ویژگی خشكسالی یعنی شدت، تداوم، گستردگی مكانی و همچنین مقایسه خشكسالی از منطقه ای به منطقه دیگر در زمان های مختلف نیاز به كاربرد نمایه ای خشكسالی می باشد. نمایه های مختلفی جهت پایش خشكسالی توسط محققین ارائه شده است (جوانمرد و همكاران، 1387).