امروزه اعتیاد یکی از اساسی ترین مسائل اجتماعی ما و مهمترین عاملی است که می‌تواند نیروی کارآمد و جوان را به تخریب کشانده و راه‌های انحرافی دیگر را هموار سازد. خطر این تباهی و گسترش کج‌روی‌ها و آسیب‌های اجتماعی، لزوم برنامه پیش‌گیری اولیه از اعتیاد را نه در شعار و تکرار آن که در عمل مطرح می‌سازد. در حوزه درمان هم به پزشکان فرض شده است که به معتادان بیاندیشند تا به پدیده اعتیاد.

متأسفانه عدم آگاهی و برنامه‌ریزی مقارن قانون گذاری‌های نامتناسب و بدون مطالعه همه جانبه سبب شده است که این موضوع و پدیده در حال گسترش باشد. به منظور دستیابی به یک استراتژی منسجم جهت ریشه کن نمودن مواد مخدر و عوارض سوء ناشی از آن که ساختار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بسیاری از کشورها را مورد تهدید جدی قرار داده، لزوم پیش گیری و کاهش گرایش به مواد مخدر را امری اجتناب ناپذیر ساخته است. مکرراً مشاهده می شود که بعضی از معتادان علت گرایش مجدد خود را به اعتیاد، نداشتن مهارت شغلی و به تبع آن عدم وجود شغلی که از طریق آن امرار معاش نمایند عنوان می‌کنند. عدم  برنامه‌ریزی‌ها در سطح کلان و توجه به برنامه پیش‌گیری درمان سبب شده همان تعدادی که در مرکز ترک اعتیاد، دوران ترک را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند دوباره به مصرف مواد روی بیاورند زیرا توجه به معتاد در بازگشت به جامعه از مهمترین شاخصه‌های مددکاری و درمانی است و چنان‌چه برنامه‌های مصون‌سازی فردی و گروهی را در دستور تیم‌های درمان قرار ندهیم تداوم این مشکل غیرقابل جبران و بازگشت است. از این رو تأسیس یک مرکز ترک اعتیاد و کاردرمانی و حرفه آموزی باعث ایجاد زمینه کار برای فرد معتاد می‌گردد که این امر پس از خروج از مرکز سرمایه بزرگی برای آنان به حساب می‌آید و با کمی پشتیبانی به وسیله سازمان‌های ذیربط و خانواده، فرد می‌تواند جذب بازار کار شود و از گرایش به مشاغل کاذب که یکی از علل گرایش به مصرف و فروش مواد مخدر است جلوگیری کند. در طی سال‌های اخیر برای پیش گیری اولیه و ثانویه از این آسیب اجتماعی مراکز مداخله در بحران‌های اجتماعی زیر نظر سازمان بهزیستی در شهرهای بزرگ ایجاد شده که به ساماندهی معتادین می‌پردازند اما با وجود این شاهد افزایش این پدیده در جامعه هستیم و به نظر می‌رسد فعالیت بهزیستی و سایر ارگان‌های ذیربط چندان موفقیت آمیز نبوده است و حتی برخی از معتادان با وجود ساماندهی مراکز مداخله در بحران و … به مصرف مواد از نوع سنتی به صنعتی متمایل شده‌اند. اگر زندگی معتادین را بررسی کنیم می‌بینیم یا پدر و مادر نداشتند یا والدین معتاد داشتند یا فقر اقتصادی و … در این امر دخیل بوده است. شخصی که  امروز به لحاظ اوضاع بد اقتصادی، اعتیاد والدین و … معتاد می‌شود وقتی با سرزنش و تحقیر و تهدید خانواده و اطرافیان روبه رو شد و جامعه هم به جای حل و پرداختن به مشکل، او را انگشت‌نما کرد مسلماً تبدیل به معتاد، دزد و حرفه‌ای سابقه دار و … می‌شود. در واقع می‌توان گفت همه این آسیب‌ها به نوعی با هم در ارتباط هستند. بنابراین مسئولین امر می‌بایست پدیده اعتیاد را یک آسیب جدی قلمداد کرده و در جهت کاهش آن اقدامات اساسی انجام دهند البته برای پیش‌گیری بهتر و بیشتر همه جامعه باید فعالیت کنند، مطبوعات، صدا و سیما، خانواده‌ها، متولیان امر فرهنگی، مدرسه و … می‌توانند در پیش‌گیری از این آسیب اجتماعی مؤثر باشند.

3-1- اهداف تحقیق

هدف اصلی این رساله بررسی این است که بتوانیم با طراحی مرکز ترک اعتیاد شخصیت شهروندان بیمار را متوازن کنیم و آیا این‌که معماری مراکز ترک اعتیاد تأثیری در گرایش به بهبودی معتادین دارد. همچنین این پروژه هم از حیث مادی و هم معنوی قابل اهمیت است چرا که خلق یک فضای ترک اعتیاد متناسب با روان شناختی صحیح انسانی به مراتب هزینه‌اش کمتر از مخارج احتمالی و صدماتی است که خاطیان می‌توانند به جامعه وارد کنند، همچنین ایجاد مرکزی برای دور ریختن آلاینده‌ها و آموختن دانش و هنری برای آغازی نو کمک معنوی بزرگی به جامعه خواهد بود.