امنیت از عوامل تأثیر گذار در توسعه و ترویج توریسم و جهانگردی در یک کشور میباشد. امنیت اولین و اساسی ترین نیاز یک گردشگر محسوب میشود. آسایش، راحتی و امنیت از مسائل و عوامل است که میتواند انسان را به سوی گردشگری فرا خواند. توسعه صنعت گردشگری در یک کشور نشانگر ثبات امنیت ملی است و یک از علل رونق گردشگری در کشور توجه دولت به تامین امنیت گردشگری است (ارمغان، 1391، ص2).

امنیت مالی و جانی گردشگران به طور مستقیم برمیزان جذب گردشگر مؤثراست و فقدان آن توسعه گردشگری را ناممکن می سازد. ایران جزو ده کشور اول دنیا از نظر داشتن جاذبه های گردشگری است، اما به علت عدم برنامه ریزی و بی توجهی به این صنعت عظیم از کسب در آمدهای ناشی از آن بی بهره مانده است. استان گیلان با داشتن جاذبه های تاریخی، شرایط آب و هوایی و موقعیت جغرافیایی از پتانسیل بالایی در جذب گردشگری برخوردار است. قابلیت دسترسی به خدمات و تسهیلات شهری یک معیار اساسی برای ارزیابی کیفیت زندگی در مناطق مسکونی محسوب می گردد. بنابراین ارزیابی، پتانسیل ومحدودیت های موجود در هر منطقه در خصوص خدمات وتسهیلات مورد نیاز، از اصول اولیه برنامه ریزی شهری است.

مناطق غربی گیلان  بعد از فروپاشی شوروی سابق و باز شدن مرزآستارا به کشور های همجوار و وجود منطقه آزاد تجاری و بخصوص به جهت دارا بودن خط ترانزیت رشت به آستارا  با موقعت جغرافیایی خاص این منطقه و همجواری سه ناحیه ساحلی، جلگه ای  و کوهستانی، و وجود جنگلهای گیسوم، شفارود و مناطق ییلاقی و دهکده های توریستی از جمله دوران و روشنده و غیره همیشه مورد توجه افراد زیادی بوده و این مناطق افرادزیادی را چه از داخل و چه از بیرون استان پذیرا می باشد. لذا امنیت  این گردشگران در این مناطق بسیار مهم بوده و یکی از نهادهایی که دراین ارتباط بسیار فعالیت می کند پایگاههای راهنمایی و رانندگی در این منطقه از غرب گیلان می باشد. با وجود این پایگاهها و سایر ارگانهای نظامی هرروزه مشکلات متعددی بخصوص در ایام تعطیلات نوروزی و فصول گرم از جمله تابستان در این مناطق بوجود آورده که خود اثرات منفی در اذعان عمومی بوجود می آورد. با توجه به موارد فوق این تحقیق به بررسی و تحلیل پایگاههای راهنمایی و رانندگی و نقش آن در احساس امنیت گردشگری درحوزه غرب گیلان پرداخته و ارائه راهکار می نماید.