اکثر پلیمرهای سنتزی در مجتمع‌های پتروشیمی و کارخانه‌های صنایع شیمیایی تولید می‌شوند. سپس به شرکت‌های تولیدی که فرآیندهای تبدیلی مانند فرمول بندی، مخلوط کردن، اکستروژن و قالب گیری را انجام می‌دهند ارسال می‌گردد. فرآیندهای مورد نیاز تهیه‌ی کالاهای نهایی به طور عمده فیزیکی هستند. بدین معنی که بدون انجام هیچ نوع واکنش شیمیایی محصول بدست می‌آید. بعضی از پلیمرها که رزین نامیده می‌شوند به عنوان پیش ماده توسط کارخانه‌های صنایع شیمیایی به سازنده‌ها داده می‌شوند. که در این موارد سازنده‌ها با انجام واکنش‌های شیمیایی آن‌ها را به محصول نهایی تبدیل می‌کنند. هم چنین در رزین‌ها مرحله میانی وجود دارد. که پلیمرهای کوچکتر ی

ا پیش پلیمرها با انجام واکنش‌های شیمیایی و ایجاد پیوندهای شیمیایی جدید به خواص نهایی می‌رسند. از این رو امکان اصلاح آن‌ها بسیار بیشتر است. انواع مختلفی از رزین‌ها مانند رزین‌های پلی استری، پلی اورتان، الکیدی اپوکسی، فنل-فرمالدهید، اوره-فرمالدهید، ملامین-فرمالدهید، فوران، اکریلیک‌ها و … در زمینه‌های مختلف صنعت مانند رنگ، چسب، پوشش، نساجی، منسوجات و … استفاده می‌شوند (بارد[1]، 2005).

اصلاح رزین‌ها بسیار مفید است. زیرا با تغییر ماهیت شیمیایی و خواص فیزیکی آن‌ها می‌توان به خواص کاربرد معینی دست یافت. از آنجایی که انواع مختلف زیادی از مواد واکنش دهنده با رزین نهایی می‌توانند ترکیب شوند تنوع ویژگی‌های نهایی و قدرت اصلاح شدن در مورد رزین‌ها در مقایسه با سایر پلیمرها بسیار بیشتر مطرح شده است (بارد، 2005).

استفاده از نانو سیلیکات[2] در پلیمریزاسیون امولسیونی رزین اکریلیک نیز مفید است. اثر نانو سیلیکات التراسونیک[3] شده و بدون-التراسون بر استحکام چسبندگی جداشدگی و ویسکوزیته[4] رزین اکریلیک قابل بررسی است. امواج التراسون با اعمال شرایط مناسب در دستگاه[5]‌های مختلف از طریق انتقال جرم درونی و خارجی، باعث افزایش سرعت و توانایی جذب می‌شود. آشفتگی‌های ناشی از امواج التراسون در اثر اعمال فشارهای مکانیکی باعث ریزتر شدن ذرات می‌شود (نوسکایا[6] و همکاران، 1