در ایران از سال 1381 با تغییرات شایان توجهی كه در حجم و تركیب بودجه ایجاد شد، عملاً تلاش گردید لوایح بودجه با شكل نوین، شفاف و منطبق با ضوابط و استانداردهای بین‌المللی تهیه و به تصویب برسد. ایده عملیاتی كردن بودجه در ایران اولین بار در بند “ب” تبصره 23 قانون بودجه سال 1381 كل كشور مطرح شد در این بند آمده است:

“سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور موظف است در راستای اصلاح نظام بودجه نویسی نسبت به عملیاتی كردن بودجه اصلاح نظام برآورد درآمدها و هزینه ها برای سال 1382 برای تمام دستگاههای اجرائی و شركتها و سازمانهایی كه شمول قوانین و مقررات عمومی بر آنها

 مستلزم ذكر نام است عمل نموده و توزیع اعتبارات مربوط به هزینه‌ها را بر اساس نیاز دستگاهها و فعالیتهائی كه صورت می گیرد انجام دهد.” (قانون بودجه، 1381)

بر اساس ماده 138 قانون برنامه چهارم توسعه، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی (وقت)‌ موظف است با همكاری دستگاه‌های ذیربط به منظور اصلاح نظام بودجه‌ریزی از روش موجود به روش هدفمند و عملیاتی و به‌صورت قیمت تمام شده خدمات و فعالیت‌ها، اقدام نماید. همچنین بر اساس ماده 219 قانون برنامه پنجم توسعه دولت موظف است تا پایان سال دوم برنامه به تدریج زمینه‌های لازم را برای تهیه بودجه به روش عملیاتی در کلیه دستگاههای اجرایی فراهم آورد به نحوی که لایحه بودجه سال سوم برنامه به روش مذکور تهیه، تدوین و تقدیم مجلس شورای اسلامی شود.

به‌منظور دست‌یابی به این هدف و تلاش برای بهبود عملكرد با اتخاذ یك رویكرد پایین به بالا به‌نظر می‌رسد كه هر یك از سازمان‌ها می‌بایست تلاش مؤثری در راستای پیشبرد اصلاحات بودجه‌ای به‌انجام رسانند. بر همین اساس در تحقیق حاضر تلاش می‌شود با توجه به عدم اجرای بودجه‌ریزی عملیاتی در پژوهشکده با طرح این سؤال كه موانع و مشکلات بر سر راه استقرار مطلوب بودجه‌ریزی عملیاتی در این پژوهشکده كدامند؟ پاسخ داده شود.