این پژوهش به منظور بررسی رابطه موجود بین میزان خلاقیت و سبک های حل تعارض با سطح رضایت زناشویی زنان و مردان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده در شهر کرمانشاه ، انجام شد. پژوهش حاضر جزء پژوهش های بنیادی ، کاربردی از نوع همبستگی و روش های آمار توصیفی به کار گرفته شده عبارتند از میانگین ، انحراف استاندارد ، فراوانی و درصد فراوانی و آمار استنباطی مورد استفاده در آن ضریب همبستگی پیرسون وآنالیز واریانس یکطرفه ، آزمون T مستقل و آزمون تعقیبی LSD بوده است . نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 150 نفر (متشکل از 83 زن و 67 مرد) بود که از بین 370 زن و مرد مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده در

 سطح شهر کرمانشاه طی اسفند ماه سال 1391 لغایت خردادماه سال 1392 به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شد. شیوه کار به این صورت بود که ابتدا با اجرای پرسشنامه سبک های حل تعارض رحیم (ROCI-II)  روی 150 زن و مرد متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده ، سبک حل تعارض هر یک از این افراد مشخص شد؛ سپس دو پرسشنامه استاندارد شده خلاقیت (تی . جی . تورستون و همکار ) و رضایت زناشویی (انریچ ) بر روی اعضای نمونه اجرا شد. و در نهایت به کمک روش های آماری مذکور به تجزیه و تحلیل داده های حاصله پرداخته شد . نهایتا” تجزیه و تحلیل داده ها، نشان داد که : بین میزان خلاقیت و رضایت زناشویی در زنان و مردان تفاوت معنا داری وجود ندارد، بین میزان خلاقیت و رضایت زناشویی در زنان و مردان رابطه مثبت وجود دارد ، میزان رضایت زناشویی در مردان و زنان دارای سبک های حل تعارض مختلف ، متفاوت است و نهایتا” میزان خلاقیت در مردان و زنان دارای سبک های حل تعارض مختلف ، متفاوت است .

      کلید واژه ها : خلاقیت ، تعارض زناشویی، سبک های حل تعارضات، رضایت زناشویی .