:

در یك دنیای نامطمئن ، جایی كه همه ما به  یقین می‌دانیم كه هیچ چیز مطمئن نیست، ما به سازمانهایی نیازداریم كه به طور مستمر خودشان را از نو بسازند، خود را از نو كشف كنند و به خودشان مجدداً نیرو بخشند اینها سازمانهای یادگیرنده‌اند ، یعنی سازمانهایی كه عادت به یادگیری دارند. بدون این عادت یادگیری، آنها تصویرآینده را به خواب هم نخواهند دید، چه رسد به آنكه امیدی به اداره كردن این تصویر ایده‌ال داشته باشند.(هندی، 1378)

بیش از نیمی از جمعیت ما جوان و آماده كار است كه تعداد زیادی مشغول به تحصیل یا فارغ‌التحصیل از دانشگاهها می‌باشند و برخی از

 آنان از بهترین دانشگاههای دنیا فارغ‌التحصیل شده‌اند و به ازاء هر صد هزار نفر، 2000 دانشجو داریم و یك سوم جمعیت مشغول به تحصیل قبل از دانشگاه می‌باشند.

در طی 20 سال گذشته 250 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری بر روی صنایع مدرن و مدرنیته كردن صنایع صورت گرفته است. این در حالی است كه مساحت ایران 000/648/1 كیلومتر مربع و تراكم جمعیت 36 نفر در هر كیلومتر می‌باشد. علاوه بر این 9/8 درصد ذخایر نفتی و 20% منابع گاز دنیا در اختیار كشور ماست باتوجه به مورد مذكور جای سوال است كه چرا رشد تولید خالص داخلی ما پائین است و صادرات غیرنفتی كشور به سختی از 6/4 میلیارد دلار فراتر می‌رود و وابستگی شدید به صادرات نفت خام داریم. جواب این است كه سازمانها در كشور ما دچار فقر یادگیری می‌باشند و یادگیری برای سازمانهای امروزی یك ضرورت اجتناب‌ناپذیر است و همچنین برای پیاده‌سازی مدیریت دانش نیاز به سازمانهای یادگیر و ارتقای یادگیری داریم. (رحمان سرشت، 1382، ص4).

عدم توجه به محیط ، ساختار نامناسب و فرهنگ ضعیف سازمانی می‌توانند، به عنوان موانع یادگیری سازمانی باشند. اما سازمانها باتوجه به پدیده جهانی شدن و تغییرات تكنولوژی – سازمانی ناچار به افزایش سطح یادگیری سازمانی می‌باشند به افزایشی كه منجر به پدید آمدن سازمان یادگیرنده می‌شود.