در این پایان نامه سعی شده است تا اطلاعات جامع و مستندی بر مبنای اشعار وصال، از عناصر بنیادی شعریعنی: تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه ، ارائه گردد و هر یک از عناصر صور خیال و بلاغت را در فصلی جداگانه، نسبتاً جامع و مُشَبع، باز نموده شود.

از آن جا که در شعر ، تتبّع و تقلید از سرآمدان و بزرگان، امری شایع و طبیعی است، شاعران دوره‌ی بازگشت از جمله وصال، با نظر به ویژگی‌های شعر کهن و راه و شیوه‌ی فحول ادبای پیش یعنی سرایندگان سبک عراقی و پس از آن خراسانی، توانستند به گونه ای طبیعی و توانمند، سرودن شعر را ادامه دهند و غزلیات ، قطعات و قصاید نسبتاً زیبا و هنرمندانه ای از خود به جای گذارند. البته برخی از اشعار آنان در ردیف بهترین اشعار به جای مانده در ادب پارسی نیز، قرار گرفته است که از آن جمله می‌توان به ترجیع بند معروف هاتف اصفهانی که بسیار عارفانه و از روی سوز و از سر حقیقت سروده شده است، اشاره کرد.

برخی از تک بیت‌های به جای مانده و معروف در ادب فارسی ، نیز سروده‌ی طبع شاعران دوره‌ی بازگشت و از جمله وصال است:

دوست نباید ز دوست در گله باشد                     مرد نباید که تنگ حوصله باشد

(وصال شیرازی، 1378 :204)

این خط جاده‌ها که به صحرا نوشته‌اند                 یاران رفته با قلم پا نوشته‌اند

(همان،232)

برخی به طور کلی شعر دوره‌ی بازگشت را فاقد ارزش هنری می‌دانند و با برچسب تقلید و تتبّع
بی چون و چرا، یک باره مجموعه‌ی حجیم و پر بار و دستاورد طبع شاعران این دوره را به بوته‌ی فراموشی می‌سپارند و بر طاق نسیان می‌نهند، امّا هیچ یک از این طرد و نفی کنندگان شعر دوره‌ی بازگشت، از صاحب نظران و استادان و ادبای حوزه‌ی ادب فارسی محسوب نمی‌شوند و سخن آنان از روی تعصّب و عدم پژوهش و تحقیق کافی وارج ننهادن به دستاورد های هنری شاعرانی چون وصال شیرازی و نشاط اصفهانی و هاتف اصفهانی و امثال آنان است که براستی بابی از فرهنگ و ادب فارسی به این بزرگان تعلّق دارد و به نام آنان گشوده می‌شود ونگارنده در این پایان نامه هر یک از موضوعات بیانی؛ یعنی تشبیه و استعاره و مجاز و کنایه را بر مبنای استشهاد به اشعار وصال مورد پژوهش و تحقیق قرار داده است.

ب)اهمیّت و ضرورت تحقیق

سبک شعرشاعران دوره‌ی بازگشت و ویژگی‌های بلاغی هر یک از آنان ، نسبت به شاعران سایر ادوار کهن شعر فارسی، کمتر مورد پژوهش و تحقیق قرار گرفته است. آن قدر مقاله و اثر که درباره‌ی شاعران سبک خراسانی و بزرگان سبک عراقی، نگارش یافته ، ده یک آن درباره‌ی فحول ادبای دوره‌ی بازگشت ادبی، به قلم تحقیق و پژوهش به نگارش در نیامده است. از طرفی دانشجویان رشته‌ی زبان و ادبیات ، به ویژه مقطع کارشناسی ارشد، به دنبال تحقیق و نگارش موضوعاتی هستند که بدان ها کمتر عنایت و توجه شده است تا بدین وسیله، قدرت پژوهش و نگارش را در خود تقویت کنند و بدین وسیله بتوانند گوشه یا گوشه‌هایی ناشناخته از فرهنگ و ادب این مرز و بوم را به علاقه‌مندان و خوانندگان آثار ادب پارسی ، ارائه دهند.

از آن جا که وصال شیرازی از قلّه های ادب دوره‌ی بازگشت است، تفحّص و تحقیق در مسائل بیانی اشعار وی، از جهات گوناگون، لازم و بایسته می‌نماید. دیوان قطور وصال شیرازی که به ضمیمه ی تتمّۀ فرهاد و شیرین وحشی بافقی، اثر طبع وصال به چاپ رسیده، بر قدرت طبع و ذوق و اطلاعات وسیع این شاعر شاهد و گواه است. تنوّع اوزان غزلیات و قصاید و قطعات، ارائه ترکیبات و واژگان و تعبیرات نسبتاً نو و جذّاب و بهره جستن از اوزان مطبوع و اشاره به مسائل فلسفی، تاریخی و مذهبی و به پایان بردن فرهاد و شیرین وحشی بافقی دست کم با همان توانایی وحشی در آفرینش و ساخت و پردازش داستان اموری است که بر کمال استادی وصال ، گواه است . توجه کافی وصال در کاربرد صور بلاغی ، شعر اورا از درخور پژوهشهای بیانی نموده است و نگارنده با بضاعت اندک و اطلاعات محدود خود کوشیده است تا این پژوهش بیانی را سامان بخشیده و به نگارش در آورد.