کلی در این پژوهش به بررسی طب سنتی و درمان با گیاهان دارویی در منطقه به­عنوان مردمانی اصیل ساکن این مرز و بوم و وارث طب اصیل سنتی کشور می­پردازیم.

1-2  بیان موضوع

بیماری، جراحت و مرگ، همیشه بخشی از زندگی بوده، اما نه بخشی چندان مطلوب. از زمان­های قدیم بعضی از افراد بدون شک در پی از میان­برداشتن این مصائب یا پیشگیری از آنها بوده­اند.

بی­تردید انسان از وقتی خداوند بزرگ او را آفرید، در معرض بیماری قرارداشت و به­همین­جهت  در جستجوی اسرار درد و وسایل درمان برخاست به­طوری­که علم پزشکی را از جمله نخستین مسایلی قرارداد که بدان اهتمام ورزید.

«پزشکی کهن یا طب­سنتی ایران وتاریخ آن گهری  ناسفته و دری  نایافته  است. طب جدید که درحقیقت همانا ارائه تکمیل­شده­ی طب کهن

 است با پشتوانه شیوه­ها و منطق جدید در این سرزمین و سایر کشورها جای خود را باز کرده و همچون صخره­ای بر پیکر بی­توان­شده طب سنتی سرازیر شد و آن را هم درنوردید درصورتی­که به موازات طب جدید و خوبی و شفابخشی­های آن، طب سنتی نیز به حق می­توانست جایگاه خود را داشته باشد».(تاج بخش،180:1388)

از گذشته­های دور، طب­سنتی و استفاده از گیاهان دارویی با فرهنگ  مردم درآمیخته و جنبه­های  مختلفی از درمان را به خود اختصاص  داده­ و درحال حاضر میزان استفاده از این شیوه  گسترش بیشتری یافته­است.

بسیاری از نیازهای انسان درمحیط اطرافش  به طور طبیعی  یافت­می­شود. یکی از شرایط  لازم  برای  موفق  شدن در معالجه  بیماری­ها ومراقبت­های  اولیه  بهداشتی مصرف داروهای مناسب است. گیاهان از منابع عمومی داروها بوده و هستند.

از آنجایی­که کشور ما دارای تنوع اقلیمی گسترده­ای است، گیاهان دارویی نیز این ویژگی برخوردارند و هر قوم با توجه به منطقه زندگی خود از گیاهان ویژه­ای استفاده می­کنند، پژوهش حاضر درصدد است با شناخت  شیوه­های رایج درمان با استفاده از منابع طبیعی و شناخت طبیبان سنتی و چگونگی عملکرد آنان، به مطالعه و بررسی مردم­شناختی گیاهان دارویی و کاربرد آن در میان مردم کرمانج بپردازد.