چاقیو اضافه وزن به­عنوان یکی از بزرگ­ترین معضلات بهداشتی در قرن حاضر مطرح می­باشد، و هر ساله میلیون­ها نفر میلیاردها دلار برای کاهش وزن و مشکلات جسمانی و روانی ناشی از آن هزینه می­کنند، به­نظر می­رسد که درمان موفقیت­آمیز چاقی به اندازه­ی درمان اعتیاد به دارو و سیگار کشیدن مشکل است. برای مثال، استانکارد و مک­لارن – هوم (1959)کشف کردند که فقط 5% از بیماران چاق بدون بازگشت وزن کم می­کنند، و برونل)1982) به این نکته اشاره کرد که میزان بهبودی در اشکال مختلف سرطان بیش از موفقیت در درمان چاقی است(داوت2000؛ترجمه­ی فتحی، جودی ، کلات و فریدونی،1378).

    آمارهای منتشر شده در سال­های اخیر بیا­نگر آن است که چاقی در میان کودکان و بزرگسالان کشورهای در حال توسعه وبه خصوص جوامع غربی شایع، و رو به افزایش است (کوپرو فیربورن،2001). در سال 1999ایالات متحده اعلام کرد که حدود 30 % امریکایی­ها چاق هستند و 34% آنان مشکل اضافه­وزن دارند. در بررسی همه گیر شنا­سی  اضافه وزن و چاقی که در سال (1383) بر روی 89532 نفر جمعیت بالای پانزده سال ایران انجام شد، برآورد­های ملی اضافه وزن، چاقی و چاقی مرضی به ترتیب میزان شیوع 6/28%، 8/10%و4/3% را نشان داد. شاخص توده­ی بدن بزرگ­تر از 25(25<BMI) در مردان، زنان، ساکنان شهر و روستا به ترتیب 37%،48%،7/46%و35% بود . همچنین مشخص گردید که چاقی شکمی در 3/43%زنان،7/9%مردان، 5/28%ساکنان شهری و 23%ساکنان روستایی وجود دارد. در کل، چاقی عمومی و چاقی شکمی هر دو به یک اندازه در گروه سنی 64/45 سال شایع­تر بودند (دلاوری، علیخانی و علاءالدینی،1386 ، به نقل از صادقی1389).

    چاقی یک مساله­ی سلامت عمومی است شیوع آن زیاد است­، و به جای آن که در حال کاهش باشد رو به افزایش است. به­طور کلی مشخص نیست که چاقی یک عامل خطر مستقل برای تندرستی است یا با ایجاد زمینه برای ابتلا به برخی از بیماری ها باعث به خطر افتادن سلامتی انسان می­شود. بنابر گزارشات منتشره از. NHLBI1998،WHO .1998 شیوع چاقی علاوه بر اثرات نامطلوب بر سلامت و طول عمر با پرفشاری خون، دیس لیپیدیدیابت نوع2، بیماری سرخرک تاجی قلب(CHD)،سکته، ورم استخوان- مفاصل،بیماری­های تنفسی ،ناباروری و انواع معینی از سرطان رابطه مثبت مستقیم دارد (کوپر،فیربورن و هاوکر،به نقل از صادقی1389).

    همچنین پژوهش­های بسیاری  نیز به بررسی ارتباط چاقی با بهزیستی روانشناختی پرداخته  (سیمون و همکاران 2006,وادن و همکاران 2006)ونقش عوامل روانشناختی را  در پیدایش چاقی بسیار با اهمیت قلمداد می­کنند­، به علاوه چاقی با انرژی و نشاط پایین­­تر­، خستگی بیش­تر و آشفتگی خلقی همبستگی مثبت مستقیم دارد ( ویلیامسون و اونیل ،2002 ).

    نگاهی به آمار­های منتشر شده در زمینه شیوع چاقی، هزینه­های گزاف مراقبت­های بهداشتی و اثرات روانی ناشی از اضافه وزن و چاقی، ضرورت انجام طرح­های پژوهشی را مطرح می­کند و نتایج این طرح­ها  می­تواند سیاست­گذاری­های کلان سلامت عمومی را در آینده تحت تاثیر قرار دهد.